Καθημερινά βαδίζουμε σε μια πορεία που μας επιβάλλει την αναγκαιότητα της λησμονιάς.
Ξοδεύοντας την παιδική παρόρμηση μας ικετεύει να κοιμίσουμε τα ζωογόνα μυθεύματα μας.
Και εμείς ρουφάμε αβέβαιοι το κρασί της επιλησμοσύνης !
Γι’ αυτό πέσε για ύπνο τώρα Νιλς και εγώ θα φροντίσω να μην ξυπνήσεις...
30 σχόλια:
ταξιδεύουμε. υπάρχουμε μερικοί που ακόμη ταξιδεύουμε. ο καθένας με τα δικά του φτερά. και με μια παιδικότητα που άλλοτε την προβάλλουμε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο. την δική μου παιδικότητα, δεν θα μου την πάρει κανείς...
ας κάνω μερικές φορές ότι κοιμάμαι. ο καθένας έχει τις άμυνές του. μέχρι να δυναμώσει τα φτερά του. ξανά και ξανά...
φιλιά βρόχινα...
Α όχι … όχι
Καιρό στο αφήνω να το ανασαίνεις
Όταν η νύχτα και ο λήθαργος έρθει
Θα είμαι εκεί
Άγρυπνος
Πλαϊ
Όσο το επιτρέπεις
Και όταν δεν
Πάλι θα χαμογελώ
Και ας με έχεις διώξει
Γιατί θα ξέρω
Ότι για να το κάνεις αυτό
Θα σημαίνει
Ότι ξύπνησες …
Όλα είναι δρόμος .
Α!!!!!!!ο Νίλς,
αγαπημένος!!!!
Δεν έχανα επεισόδιο και το είδα πρόσφατα με τον ανηψούλι μου που ειναι 3 χρονων και ξωτικούλης τελείως!!
Φιλάκια Αποσπερίτη μου!Καλά να περνάς!!!!!!
περπατάμε. μα δεν ξεχνάμε. και το παιδί πάντα παραμένει παιδί. κι ας μεγαλώνει. και ας ξυπνά. τι καλύτερο από το να ξυπνήσει ο νιλς και να πετά; αληθινά. την πορεία μπορεί να μην την επιλέγουμε πάντα. μα στην τελική (και πάντα) περπατάμε με τα δικά μας βήματα.
πολύ καλό μήνα!
Πόσα πράγματα μου θύμισες Αστέρι!!!
Αγαπημένο βιβλίο, το θαυμαστό ταξίδι...
Πάντα κάπου θα βρίσκεις μια Άκκα, έναν Άσπρο Χήνο, μια Σμιρ...
Και κάθε ταξίδι που τελειώνει θα δίνει τη θέση του σε ένα καινούριο... :)
Ξωτικά φιλιά...
ωραίο... καλά να περάσεις!!!
Φίλε μου με συγκίνησες πρωί, πρωί.
Θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια.
Με το Νιλς και την Κάντυ Κάντυ
μεγάλωσα. Πόσες φορές ευχήθηκα
να γύριζα έστω και για μια στιγ-
μή σε κείνα τα αμάλαγα χρόνια
της αθωότητας...
Φιλιά.
Υποφέρω από αϋπνίες. Είμαι καλά γιατρέ μου;
Φιλιά παιδικά Αποσπερίτη μου!
http://www.youtube.com/watch?v=dbI5K0AzNHI
ξαχνάμε.και μια μέρα έρχεται μια μελωδία,ένα ξεχασμένο βίντεο και μας θυμίζει πως κάποτε υπήρξαμε παιδιά.
πολύ όμορφο.καλησπέρα.
Νεράιδα μου όντως υπάρχουμε ακόμα και μόλις βρούμε την ευκαιρία πετάμε με τα φτερά της παιδικής ανάμνησης,που τα φυλάμε καλά για να μην τα βρει ο χρόνος.
Πολλά φιλιά
Νάδα
:)
πολύ όμορφο φίλε μου.
Αλήθεια να είσαι εκεί και μην δίνεις σημασία στο παραλήρημα του εσώτερου όχλου.
Και αν ξυπνήσω και δεν βρω τον δρόμο ξέρω να χαράσσω μονοπάτι.
Να σαι καλά
Ξωτικό μου
ήμουν σίγουρος ότι έχουμε κοινά βιώματα.Πως να μην είναι ξωτικούλης το παιδί με τέτοια θεία;
Να τον χαίρεσαι και να περνάτε πάντα τόσο όμορφες στιγμές...
Καλά να περνάς και εσύ
Φιλιά αόριστα
Βasnia φίλε μου
το εύχομαι μέσα απ'την ψυχή μου.Στον δρόμο μας τα βήματα να μην γίνονται σκλάβοι καμιάς αλλότερης επιθυμίας και το παιδί ας μεγαλώνει αν είναι να πετάξει ο Νιλς στ' αλήθεια...
Καλό μήνα
Christine the elf
είναι τόσο συγκινητικά όλα αυτά που λες.Θυμάμαι και εγώ την εποχή που διάβασα το βιβλίο.Καλοκαίρι που τα απογεύματα έτρεχα στις αλάνες με τα παιδιά της γειτονιάς για να γυρίσω πάντα πίσω με σακατεμένα γόνατα.
Χμμ τελικά δεν έχουν αλλάξει και πολλά...Ακόμα τα ταξίδια που αναφέρεις θα με αφήνουν με σακατεμένα πόδια,αλλά πάντα θα ξεκινάω με ευχέρεια καινούρια.
Να σαι καλά
πολλά φιλιά
Εύη μου
Πολλά φιλιά!!!
shelter
Η αδελφή μου ήταν περισσότερο οπαδός της Κάντυ Κάντυ, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που μου λες...
Και εγώ το εύχομαι πολλές φορές!
Να σαι καλά
φιλιά αόριστα
Pandora μου
μάλλον είναι κολλητικό τελευταία
Φιλιά παιδικά και αόριστα
Νάδα φίλε μου
ίσως τελικά να είναι ο μοναδικός μας φίλος.
Έτσι και αλλιώς μας έλκει ο γκρεμός...
Teardrop
καλωσόρισες στην χώρα μου.
Οι σκέψεις είναι τύραννοι που γυρνάνε για να μας βασανίσουν...
Δεν πειράζει...καλύτερα έτσι
φιλιά αόριστα
Τι όμορφο παραμύθι
Έτσι πετάμε και εμείς στα όνειρα μας
Να μπορουσαμε να το κάνουμε έστω και μια φορά στην πραγματικότητα μας..
Καλή σου μέρα
:)
πού χάθηκες εσύ;
Χαμογελώ γιατί διάβασες τη σκέψη μου...
Candy-Candy, Sailor Moon, Χαιντι και μετά να ζωγραφίσουμε... να τσακωθούμε για τα χρώματα, να μαρτυρήσουμε και να τα πούμε "όλα στη μαμά σου"... και "δεν σου ξαναμιλάω"...και μετά να ξεχνάμε κάθε διαφωνία γιατί είμαστε παιδιά και τα συγχωρούμε όλα. Να μας φωνάζουν οι μαμάδες να φάμε και να απαντάμε με απάθεια "Παίζουμε τώρα!Μετά!"... "Πιό μετά"...Και μετά να παίξουμε σπιτάκια και να κρυφτούμε απο τη μαμά για να μην σε πάρει ποτέ απο το σπίτι μου και να παίζουμε κάθε μέρα...
΄Ολοι είπαν να στείλουν το "μικρό παιδί" για ύπνο. Κάποιοι το κοίμισαν και το ξέχασαν.
Μα είναι και κάποιοι άλλοι...
το αφήνουν τα βράδια να τριγυρνάει και να παίζει στο σπίτι ξυπόλιτο...
Το δικό μου παιδί είναι πολύ πονηρό. Κλείνει τα μάτια και παριστάνει πως κοιμήθηκε... Κάνω πως το πιστεύω και καμιά φορά ξυπνάω μαζί του!
Σε φιλώ μικρό παιδί (;)
Λιμανάκι
να σαι καλά...
και εγώ αυτό εύχομαι
Εύη μου
Εδώ είμαι και ας χάνομαι...
Φιλιά
Day dreamer
Με συγκίνησες απίστευτα!!!
Αυτά είναι τα παιδικά μας βιώματα και πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι που τα ζήσαμε έτσι όπως λες.Τα σημερινά παιδιά δεν ξέρω αν μπορούν να ζήσουν τόσο ξέγνοιαστα...
Εύχομαι πάντα να ξυπνάς με το παιδί μέσα σου...
Φιλιά αόριστα
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.Ο ΝΙΛΣ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟΣ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕΣ;
Ψιτ!
Μη χάνεσαι
Αφού τα είπαμε
Τα ξηγήσαμε
Αγάπη
Μ;
Skroutzako
Φίλε μου
περνάω μια άσχημη περίοδο αλλά θα επανέλθω.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον...
Νάδα
είσαι απίστευτος!!!
Μου άλλαξες την διάθεση!!
Να σαι πάντα καλά!!!
;)
Δημοσίευση σχολίου