Πρωταπριλιά

Η αγανάκτηση είναι το έσχατο στάδιο της ανησυχίας .

Φοβάσαι να αντικρίσεις τον έρεβο της εκμετάλλευσης.

Γιατί?

Ήταν μικρές οι παρυφές της αγιοσύνης που σε στοίχειωσαν εθελότυφλε παραβάτη.

Όλα γυμνώνονται στο άκουσμα της ευμάρειας

Ουσία

Με τι δύναμη να προχωρήσεις όταν ο δρόμος φαντάζει στενότερος από ποτέ;

Σε ξεγέλασαν οι νύχτες.

Σου πήραν την αιτία

και σου έταξαν καπνούς……..

Η ουσία αποτεφρώνεται με την σιγουριά της αιωνιότητας…

Χαλί απλώθηκαν μπροστά μου οι ουτοπίες.

Άλλοι μιλούν

Και άλλοι κοιμούνται….

Αρχαίο συστατικό της κοινωνίας όσοι αγνοούν να το φωνάζουν….

Φως

Σαστίζω μες τις γέρικες μνήμες…

Πως μπόρεσα να υπάρξω αγνός κάποτε και τι μακρινό που φαίνεται τώρα πια αυτό το όραμα της νιότης;

Πως θα’ θελα να ξανάβρισκα αυτή την καθάρια όραση

που τα είδωλα φανέρωνε αμόλυντα

που τους νευρώνες κράταγε στον δρόμο

που τις ιδέες βάφτιζε με φως….

Φως που τώρα διαφεντεύει αυτούς που έφυγαν…

Σκουριά και αλάτι……….

Γιατί μιλάς ακόμα;

Γιατί;

ΓΙΑΤΙ;

Αφού δεν ακολουθώ…..

Τι μένει

Άμοιροι ποιητές

Τι σας μένει πίοτερο της παρατήρησης ….

Η κατάντια της εξύμνησης…

Η εξύμνηση της κατάντιας …

Πάλι

«Σκέφτηκα πολλές φορές να σου γράψω την αλήθεια.

Σκέφτηκα πολλές φορές πως ότι κάνω είναι γιατί δεν μπορώ να σε ακουμπήσω.

Ζω μια εναλλακτική ζωή για να μην σου αφήσω ποτέ την υποψία της αλήθειας.

Και αν από λάθος σ’ αγαπώ

Στης θύμησης τον πόταμο

Καλύτερα εκεί να ζεις

Παρά το αντίο που ίσως πεις

Το όνειρο όμως δεν θα μου το κλέψει κανείς.

Είναι ότι μου απέμεινε…

Μες την ζεστή αγκαλιά του ύπνου η ζωή μου συναντάει την ζωή…»

Έπειτα όπως κάθε φορά η τελετή ήταν απλή…

Έκαιγε το γραπτό του με ευλάβεια και το κοιτούσε με την ελπίδα να γλιτώσει έστω και μια λέξη απ’ την κόκκινη γραμμή που το αγκάλιαζε σπιθαμή προς σπιθαμή.

Μπουκάλι άδειο…αφορμή για να φύγει…

Πάλι τα ίδια…

Μέσα

Μέσα στα μάτια σου χάσκει η μεγαλύτερη εκμηδένιση της κοσμοϊστορικής ορολογίας.

Κανένα επιτηδευμένο συνονθύλευμα λεκτικών παραδόξων δεν στέκεται ικανό να εκφράσει την προκατακλυσμιαία αυτή ένωση.

Μέσα στα μάτια σου χάσκουν όλοι οι ρεμβασμοί των νωχελικών μου συγχωρήσεων.

Νόμιζα πως το άπειρο αρκεί………..