Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

ΑΝΑΡΧΟΙ


Καταρρέω μέρα αγάπης και συνεχώς χειρότερα...


Καταδιώκοντας τις εμμονές μου ψάχνω την ψυχική μου ένδυση


Στον αχό του μειδιάματος συρρέω μες τα ενδότερα


Και στης αυλής των ιδεών συμβάλω εγώ την έκκριση



Κλέφτες μασάν την σιλουέτα σου


Χάνεις ζωής μελέτη τώρα


Ζεστή νυχτιά παρασιτεί στην άυλη την μέρα σου


Δάκρυα σμήνη στο πλευρό υπόκρουση να σου μετρούν την ώρα...



Αχρείαστοι υπήρξαμε στα λεπτά που εδώ πατήσαμε


Ο Νείλος σε καλάθια τις κραυγές μας τις ξεβράζει


Στης αμαρτίας τον βωμό τις μουσικές μας καλύβια χτίσαμε


Ο φτερωτός τα βέλη του με αίμα έμαθε να αλλάζει



Μέσα σε τρύπες ονειροσπαρμένες με θεμέλια αναρχίας


Τις μέρες μας σκοτώνουμε στήνοντας το αμάλγαμα


ΑΝΑΡΧΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΝΑΡΧΑ


μέγεθος και άπειρο μαζί συγχώνευση θρησκείας


Δαίμονες σε μπουκάλια κλείνουμε και πίνουμε το άρωμα

15 σχόλια:

pandora's box είπε...

Κάθε στίχος σου και ένα διαφορετικό,σκοτεινό,ειλικρινές συναίσθημα...

Earentil Aposperiths είπε...

Να σαι καλά Πανδόρα μου!!!
Σημαίνει πολλά για μένα και το ξέρεις...

Ευχαριστώ που πέρασες από την χώρα μου

Να Το Σκεφτώ λίγο; είπε...

Άναρχοι εώς το Τέλος, γιατί τελικά αυτό που είμαστε είναι μια Αέναη Αρχή, που ψάχνει το Δρόμο της & μέσα σ όλο αυτό το Ταξίδι της Αναζήτησης, γευόμαστε τα "Αρώματα-Δηλητήρια", Τους Φόβους μας-Τις Αμαρτίες μας-Τις Επιθυμίες μας... Το Απαγορευμένο Αψέντι-Την Αρχική μας Ουσία-Το Μεθυσμένο Αρχέγονο Τραγούδι-Την Πρώτη Νότα που μας γέννησε-Τον Ήχο μας....Τον Ήχο μας...Τον Ήχο μας...Την Μελωδία εκείνη,που αφήνουμε πίσω μας, όταν πάυουμε να υπάρχουμε σαν Σάρκα-Την Αιώνια Μουσική που σκορπίζετε,όταν αγκαλιάζουμε το ΑΝΑΡΧΟ-ΤΟ ΟΥΤΟΠΙΚΟ ΤΕΛΟΣ.
"Δαίμονες σε μπουκάλια κλείνουμε και πίνουμε το ΑΡΩΜΑ!"είναι ότι πιο όμορφο έχω διαβάσει.
Απλά...ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!

Earentil Aposperiths είπε...

Δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα άλλο διχασμένο μου τελώνι,τα είπες όλα...τα είδες όλα...
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή για μένα από τα λόγια σου...
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση απ'το να ξέρεις ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που σε καταλαβαίνουν τόσο πολύ...
Απλά σε ευχαριστώ μέσα απ'την καρδιά μου...

Bless the blog
:)

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Άναρχοι μεσ' τα άναρχα
Απούσες παρουσίες
στις απούσες εποχές
Μόνο ο διάβολος
γλυστράει στα σκοτάδια
της ντροπής
Πετρέλαιο χύνει
στην απουσία
των πραγμάτων

Πύρινα φιλιά

Earentil Aposperiths είπε...

Στις απούσες εποχές ρίχνουμε τα άτεγκτα παιδιά των φόβων μας...
Εκεί η εξουσία του εδρεύει και κατεργάζεται την ζωογόνα παρόρμηση μας για να ξεπηδήσει η φωτιά...

Εσύ το ξέρεις καλύτερα απ'τον καθένα!

Ευχαριστώ που πέρασες απ'την χώρα μου

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Τέλειος!!!

Παιδί της φωτιάς!!!

Σ' ευχαριστώ εγώ πολύ

b|a|s|n\i/a είπε...

ο φτερωτός τα βέλη του με αίμα έμαθε να αλλάζει μα υπάρχει ομορφιά. στο βλέμμα. που αντέχει ακόμα.

Earentil Aposperiths είπε...

Και η αγάπη πάντα θα καλεί...
:)

Basnia σε ευχαριστώ για την επίσκεψη σου

λιμανάκι είπε...

Και το σώμα μας ακόμα ορθό παραμένει.Σε ΄δυο πόδια στηριμένο που δεν έχουν μάθει ακόμα να λυγούν!


Την καλησπέρα μου..

Earentil Aposperiths είπε...

Καλησπέρα λιμανάκι

Ακόμα...
Δεν μας νίκησε ακόμα ο όχλος...

Φιλιά

Άρτεμις είπε...

"Δάκρυα σμήνη στο πλευρό υπόκρουση να σου μετρούν την ώρα..."
Και πόσες φορές μέτρησα την ώρα με δάκρυα... Υπέροχη γραφή... Πολύ δυνατή...

Earentil Aposperiths είπε...

Να σαι καλά Creep...

Καλωσόρισες στην χώρα μου

ναδα.- είπε...

Άναρχοι μες τα άναρχα
Παύση και φθορά τα δώρα
Όποιος τα θέλω κουβαλά
Πνίγετε με το τώρα

Earentil Aposperiths είπε...

Αν μέσα στον πνιγμό θαρρεί κανείς ότι θα πιάσει το τώρα τότε αξίζει τον κόπο...

Σε ευχαριστώ Νάδα..

Φιλιά απ' το χθες...