Πένθος

Π όση αγρύπνια να χωρέσει στην προσταγή

Ε νώσαμε την μοναξιά στην ρίψη του ζαριού

Ν ερώσαμε την αέναη αιθάλη

Θ εσπίσαμε το αύριο στο αψηλάφητο

Ο νειρευτήκαμε σε τετράγωνα

Σ φυρηλατήσαμε κραυγές για να θαυμάζουμε