Ο κόσμος και το περιβάλλον μέσα στα οποία αλληλεπιδρούμε είναι ένα δαιδαλώδες αποκύημα της φαντασίας μας.
Ένας αθέμιτος βρεφικός παραλογισμός.
Δεν είσαι εσύ που μοιράζεσαι τα δάκρυα σου αλλά η ανάμνηση ενός πλάσματος που αντιπροσωπεύει τις αλληλεπιδράσεις σου με τον ενδότερο παρατηρητή.
Μπορεί στο δικό σου ποίημα εγώ να είμαι ο χαμένος.
Τι σημασία έχει τούτο όταν πλέον καταλαβαίνεις πως το πολυσύμπαν είναι απλά ένας πλεονασμός.
Σε κάνει να αναρωτιέσαι μέσα στον όλεθρο των κβάντων πότε θα φτάσεις στην απλότητα…
Ζω για να μικραίνω
Ζω για να μην πιάνω και για να φτάσω εκεί.
Μου πήρε χρόνια να θεωρώ τον εαυτό μου νέο............
